کارگردان : Cameron Crowe نویسنده : Cameron Crowe بازیگران : Bradley Cooper, Rachel McAdams, Emma Stone خلاصه داستان : برايان گيلکرست (کوپر) پيمانکار نظامی به منطقه_ای که بزرگ‌ترين موفقيت‌های کاری‌اش را به دست آورده است یعنی به محل کار قديمی‌اش در هاوایی برمی گردد تا برای رئيس سابقش، کارسون ولچ مولتی ميلياردر (بيل مورای) کار کند. برايان سابقه کار با کارسون را دارد- او عمليات‌هایی برای اين شرکت در افغانستان انجام داده است و در آنجا دچار آسيب‌ديدگی جدی شده است. او اين را فرصتی برای بازگشتن به صحنه تلقی می‌کند. تا نيمه فيلم، کرو به بيننده اجازه نمی‌دهد تا متوجه هدف بريان در هاوایی شود- به نظر می‌رسد می‌خواهد مراسمی را اجرا کند، اما اين ظاهراً پوششی برای مأموريت واقعی‌اش است. متأسفانه، وقتی که واقعيت رو می‌شود، چرند به نظر می‌رسد. وقتی که پای کمپلکس نظامی- صنعتی در ميان باشد، فيلمساز ممکن است دقيق باشد، اما درک کمی از نحوه اجرای عملی اتفاقات دارد. شايد قرار بوده که اوج بزرگ فيلم جنبه استعاری داشته باشد. شايد کرو سعی می‌کند تا به نکته ای اشاره کند. به هر حال، اين فيلم آشفته بازار بزرگی است و بيننده را راضی نمی‌کند. صحنه آخر چند پرسش گيج کننده که معلوم نيست از کجا آمده‌اند مطرح می‌کند. فيلم‌های کرو اغلب دچار جراحی بعد از توليد می‌شوند. برای مثال در «تقريباً معروف» حدود ۴۰ دقيقه بين کات‌های کارگردان و فيلم نهایی اختلاف وجود داشت. فيلم به قدری از هم گسيخته است که فرد می‌تواند حدس بزند که بخش زيادی از آن حذف شده است. اما حتی اگر توليد هم بهتر بود، نمی‌توانست پايان بندی بسيار بد آن را جبران کند. در اين فيلم چندين لذت کوچک وجود دارد. برخی صحنه‌ها بين برايان و آليسون یعنی کارآموزش خوشايند هستند. حاضرجوابی‌ها تند و تيز هستند و جذبه بين بازيگران خيلی خوب است. بازی اما استون کاراکتر خوبی را به تصوير می‌کشد . نوعی حس ترحم در رابطه بين برايان و تريسی احساس می‌شود. دليل اصلی نااميدی اين است که بنياد و اساس فيلم – شبيه آنچه در «فراموش کردن سارا مارشال»(Forgetting Sarah Marshall) رخ می‌دهد- ممکن است در اتاق فرماندهی کرو قرار داشته باشد. آثار او نشان داده‌اند که او کارگردان رمانتيکی است و اين ژانری است که اگر به درستی ساخته و پرداخته می‌شد می‌توانست اين فيلم را به يک اثر کمدی رمانتيک خوب تبديل کند. علاوه بر اين، اين فيلم دارای سه تن از بهترین بازيگران هاليوود (از جمله دو بازيگری که اخيراً نامزد دريافت اسکار شده‌اند) است.....ولی باز نتيجه ضعيف شده است. حتی علاقه کرو به استفاده از موسيقی پاپ برای بيان داستان جواب نداده است- آهنگ «اشک‌های ترس» بيشتر اجباری است تا اين که ارگانيک باشد. کلمه aloha در انگليسی «سلام» يا «خداحافظ» معنا شده است. ولی بياييد اميدوار باشيم که اين فيلم به منزله خداحافظی کرو با حرفه فيلم سازی نباشد. منبع : نقد فارسی /987/